perhiz-lahana turşusu

Bu sabah yataktan kalktım. Aynada kendime bakarken, amaçsızca güldüm. O anda kendimi Bedük' e benzettim.

Hayırdır inşallah..

PS: Burcu Esmersoy ile alakası yok..

-sız

Bugün otobüs çok sessizdi. Hani olur ya, birden hız tuzağı filmindeki gibi bir olay olursa, otobüsü birileri ele geçirirse, bende kahramanlık yaparsam, otobüste kimi öperim, diye baktım. Kimse yoktu.

Şansıma sıçayım.

anne sözü

"Verona'da, ver ona." dedi. Juliet dinlemedi.

Sonuç yine hüsran.

itafen(2)

Hocam saygılar,

Hocam bir durum vardı sizinle paylaşmak istediğim.

Sürekli deney yapıyoruz, tutup tutmuyacağını görmek için. Çoğu zaman gözlüksüz çalışıyoruz, çok canımız yanıyor. Sonra gözlük takıyoruz, bu sefer de hem rahat olamıyoruz, hem de çıplak gözle görebileceklerimizi kaçırıyoruz. Bazen yaptıktan sonra deneyi öylece unutuyoruz, onarılmaz zararlar geliyor, deneyler amaçlarından sapıyor.

E, amacımızda araştırmacı olmak tabi. Bizim kitabımızda gözetmenlik yazmaz ki, sadece lazım olduğunda orda olalım, saatlerce birşey yapmadan oturalım. Her an her türlü durumda ulaşılabilmeliyiz. Uzaktaysak ta internet var.

Asistanlık tamam da hocam, deney işinden cayıyorum. Tezimi geçicek kadar deneyim var, fazlasına da gerek yok. Son sekiz senedir olduğu gibi bundan sonra da aynı şekilde devam etmek istiyorum izninizle hocam.

Doğum gününüz kutlu olsun.

itafen(1)

İçindekini görmesine bir nur yetti.

Gün batımından şafağa bir mevsimde geçti.

İçli olduğu kadar da işli,

Ömürlük oldu yerleşkesi.

bulutlu hava

İşler çığırından çıkmak üzere! Çığırtkanlıkla, hayatıma müdahale etmek için haykıran çığırtkanlar, artık anca kendi türkülerini çığırıyorlar. Şimdi ise, içten içe çığlık çığlığa bağıran ben'im, bu gürültü içinde işleri çığırında tutmam lazım. Yoksa, ikinci çığlık daha gür, çığırtkanlar her yerde olacak.

Maraş Dondurması

Çok uzun yıllar önce, çekirdek aile olarak hayvanat bahçesinden dönüyoruz. Bütün gün boyunca, envai çeşit hayvan görmüşüm, hayal gücüne büyük katkı yapılmış, değişik bir aktivite içinde yer almışım. Ruhen tatmin söz konusu. Bunların üzerine de cila olsun diye, dondurmayla final yapasım var. Tutturuyorum. Fedakâr ebeveynler sağ olsunlar, duruyoruz bir dondurmacının önünde. Bıyıkları pala, kafasında renkli bir fes, üzerinde Osmanlı’dan kalma bir tulum, elinde uzunca bir sopa. Öyle bir dondurmacı görmemişim daha önce. Mehter takımı şefiyle, yeniçeri arası bir şeye benziyor.
Dondurma alımı arifesinde, dondurmacıyla, aile büyüklerinin teması söz konusu. Dile tam hâkim değilim diye midir, bilmiyorum, bana fazla söz hakkı tanınmıyor o yıllarda. Konuşma sırasında, bizimkilerin ağzından şu sözcükler çıkıyor: "İlk önce çocuğa verelim de, o bir yiyedursun…". O bir yiyedursun! Hızlı söylenince, bir Etiyopyalı atlet ismi gibi dursa da, bu sözcükler sihirli sözcüklermiş. Ben bilmiyorum o anda tabi. Diyorum, "ne kadar fedakâr ailem var. Biricik oğullarına yemedim yedirdim muhabbeti yapıyorlar.", diye düşünüyorum. Ama acı gerçeği sonradan ortaya çıkıyor.
Artık dondurmacıyla baş başayım. Şehrin ortasındaki iki kovboy gibi silahlarını çekmiş, birbirimize bakıyoruz. Ama ben daha çok, gözünü seveyim abi, fazla acımasın, şeklinde bakıyorum. Tonton tipli de bir adam, yok diyorum, bundan zarar gelmez. Nerden bileyim, bebek yüzlü bir şeytan olduğunu. "Kornet mi, normal mi?", sorusuyla başlıyor dram. Havluyu kaldırıp, sopayı sokuyor dondurma fıçısına. O zamana kadar orda olmayan halk, Vietnamlılar gibi, birden ortaya çıkıyor. Olacakları önceden sezmişler. Her zaman yaptıkları halka modeliyle, seyirci olarak yerlerini alıyorlar çevrede.
İlk önce sopayı, ucunda dondurma ve külah olacak şekilde uzatıyor. Tutuyorum külahı, dondurma sopada kalıyor. Sonra tekrar uzatıyor. Tutuyorum. Dallama iki külah koymuş, boş külah elimde kalıyor. Bir sonraki sefer tutmaya çalışıyorum, sopayı kendi ekseni etrafında döndürüyor, yakalayamıyorum. Hagi'nin sol ayağı gibi kullanıyor sopasını terbiyesiz adam. Soğuk terler boşalıyor benden. Gözünün içine bakıyorum, “Yapma...”, diyorum. “Topladın kalabalığı, yaptın reklamını. Bak, izleyenlerin küçük kızları var, rezil rüsva oluyoruz”, diyorum. Ama umrunda mı? O da bizimkilerden destek alıyor. Bizimkiler de, "Ulen, çocuğu bu kadar madara etceğini bilseydik, paket ister, evde yerdik. Neyse, olan oldu, bari eğleniyor gibi yapalım..." diyerek, etraflarına gülücük saçıyorlar. Onlar gülünce dondurmacı da coşuyor.
Yeni külah veriyor. Elimde külah beklerken, fıçıdaki bütün dondurmayı koymaya çalışıyor. Çevredekiler artık 'gülme'nin Hıncal Uluç safhasına geçiyorlar. Bir yandan, akranım kız çocuklarının önünde, erkeklik gururumun darbe alması, bir yandan, dondurma için iyice sabırsızlanmam sonucunda, kendimi şebek gibi hissederek, sinirlenmeye başlıyorum. Ama abimin maşallahı var. Sanatına zeval gelmesin, son sürat devam ediyor. Bir de öyle bir tuzağı var ki, o dondurmayı almak için her şeyi yapacak kıvama geliyorum. Bir elinde ateşten çember, öbür tarafta da dondurmayı tutsa, "atla!" dese, atlıcam. Her numarasında, adama iyice kıl oluyorum. Çocuk aklı, yasal yollarla çözüm aramayı düşünüyorum; eniştenin biri polis, büyük dayı polis. Şikâyet ediciiim görürsün, diyorum. Artık gözümdeki umutsuzluk, nefret ve elde edememenin burukluğunu gördüğünden midir, yoksa numaraları bittiğinden mi, dondurmayı peçeteye sarıp veriyor. O anda büyük bir alkış tufanı! Şak şak şak şak!..Kendimi, Oscar törenlerinde, kırmızı halıda dondurma yerken hayal ediyorum. E, haklılar şimdi, sabrıma hayran kaldılar. Adamdan dondurmayı almayı başardım, yendim onu, diye alkışlara sebeplenirken, anlıyorum ki, dondurmacı alkışlanıyormuş. Hatta dondurmacının orda harcandığı bile konuşuluyor. Ulen diyorum kendi kendime, bir dondurma yiyeceğiz burnumuzdan geldi. Neyse iyi yanından bakıcaz ya olaya; dondurmayı aldık, yaşananlar mazi de kaldı. Bir kere yalayınca bir şey hatırlamayacaksın, diyorum.
Ama maalesef öyle olmuyor. Seneler geçiyor, anlıyorum ki, Maraş Dondurmacısı Etkisi hastalığına yakalanmışım. Ne zaman canım dondurma istese ve Maraş dondurmacısı görsem, 'abim yine gaza gelir de aynı şeyleri yaparsa, tatsızlık çıkmaması için, ben de yine yemiş gibi yaparım', diye ayaklarım geri geri gider.

Yapılacaklar

1- Yapılacaklar listesi oluştur.

Planlı yaşamak lazım..